DAF 65/66 coupé 1976 - update 30 jun 2021 onderaan

foto uit 1992 na een ''opknapbeurtje'' van een paar weken

De tweede auto, in 1987 gekocht via het DAF museum in Glanerbrug voor een vrijwillige donatie. Deze was (bij de eerste eigenaresse) afgekeurd op rotte vloer en dorpels, en her en der werkte er het een en ander niet. Ook was 'ie nog recent opgebeund met krantenpapier en veel plamuur, dus dat moest er weer uitgehakt worden. Het viel nog wel mee allemaal, en een paar maand na de aanschaf deed ie al dienst als stage-intercity tussen Enschede en Eibergen. Wat een luxe gevoel na 5 jaar rijden in een 33!

Het is oorspronkelijk een 66 SuperLuxe Coupé, als een van de laatste geleverd in voorjaar 1976, toen er al een klein jaar dikbumperdafjes met een foute naam uit de fabriek in Born rolden. Dit heeft als voordeel dat bijna alle verfijningen van de V66 in dit type zitten: handiger stuurpookjes, diverse verbeterde details in het interieur, elektrieke ruitenspuit etc. Gelukkig nog wel een pienter D=vooruit, R=achteruit pookje zonder startblokkering (wat een ellende bij een afslaande motor voor het stoplicht!).

Al snel had ik de 1300-Marathon accessoires verzameld: grille met verstralers, 13 inch - 2 cm bredere wielen (scheelt inderdaad aanzienlijk in bochtvastheid), middenconsole, stoelen met doorlopende rugleuning (de 'DAF-nonnen', weer zo'n uitstekende vinding die door de Zweden overboord is gezet in 1977). Alleen de 1100 motor mocht blijven, die liep heerlijk stil en zuinig (1 op 16 bij 90km/u) en haast heb ik nooit gehad. Na 10 jaar overigens probleemloos rijden was ik het zat: de 55 vind ik -met velen- een veel mooiere klassieke vorm hebben (Michelotti!), maar de techniek van de 66 is weer beduidend robuuster en verfijnder. Dus toen iemand in het DAF clubblad zijn project 'DAF 56' beschreef (66 sedan met 55 plaatwerk erop-de betreffende man is inmiddels een goede vriend) vond ik dat ik het dan eindelijk ook wel mocht doen. De voorschermen waren toch al een vervanging toe, en het lot dreef een gratis sloop 44 in mijn inrit. Hakken meer weer! Van een ander hopeloos slopertje kwamen de typerende 55 spullen (metertjes, trimming, voorbumper) en via clubruil kwam ik aan een grille, een matige achterbumper en 2e keus achterlichtunits. Who cares, als het maar werkt. Weer twee weken later was de coupé getransformeerd tot de (voor mij dan) ideale mix van klassieke vormgeving en probleemloze techniek. Maar geen valse voorwendsels: er zitten rondom en op het stuur 'DAF 65' typeaanduidingen in originele stijl op!

Sinds 2001 is deze auto ontheven van zijn 'winterauto' status, wegens toch wel voortschrijdende corrosie onderin. Daar is nu een ouwe V343 voor in de vaart gegooid. Maar de 66 is veel lichter en vlotter in de omgang (scheelt 200 kg), stuurt en zit prettiger, en verbruikt veel minder brandstof. Het is na al die jaren (en meer dan honderd proefritten in andermans wagens waaronder erkende luxe beesten als een CX) nog steeds mijn favoriete auto om te rijden. Elke eerste rit in het nieuwe klassiekerseizoen: opnieuw verliefd. Ach had ik er ooit maar eentje nieuw kunnen kopen, helaas te laat geboren.

maart 2010: een nieuwe lente, een oude DAF ;-)

April 2012 weer in 1x apekool raak, en we hebben een jubileum: ik rij er nu 25 jaar mee. TAART!!

Mei 2013 zo uit de stalling de weg op, alles doet het wat rijdt het toch hemels. Nog 1 seizoen genieten en dan voor een paar jaar de schorsing in wegens de nieuwe HSB wetgeving per 1/1/2014. Met dank aan die @#$%^& '86er import duitse taxis waar de familie flodders opeens mee gingen rondrijden. Natuurlijk gaan die domme politici daar meteen weer op reageren met een kind&badwater reparatiewet. Rotland!

(weekersban pauze)

Dec 2015 hij mag er weer even uit voor een apekoolpoging. Remmetjes rondom nagelopen, alles nog perfect los in het kopervet. Carbu schoongemaakt en opnieuw afgesteld. Geen roest gezien, effe een mooier baantjie achterop. Apekool raak, 700 km na de vorige keer... weekers bedankt, zandzak! Terug in de opslag tot volgend voorjaar, 2 januari wordt ie 40, dus voor de tweede keer in zijn leven belastingvrij.... zolang als dit weer duurt.

Apr 2016 Koningsdag, takkeweer dus mooi binnen de distributie eens wisselen. Eerlijk kettingkje dat zat er al een tijdje luide kletterend aan te komen zonder kans op schade zoals zon stomme tandriem. Bek eraf (leve de 55 snuit) deksel los en kijken.

los! wapper-wapper

Poe het lijkt wel een doorhangende waslijn, hoog tijd. Kettingkie&co van het gecrashte 343 blok bewaard:

343 donorspul

Allemaal krek hetzelfde dus de beste spullen gebruikt en alles weer netjes op de plek gesleuteld. Klusje van niks, motorkap terugzetten was nog het zwaarste werk. Mooi geruisloos weer, roll on koepeeke! Om het af te maken nog een olieverversing inclusief filter dat was hoog tijd. Moderne 15W40 halfsyntheet eens kijken of dat mooier loopt. Het motorke staat wel op ruim 2 ton inmiddels dus dat stationair rammelen aan de achterkant kon wel eens de nokkenaslagering zelf zijn (rechtstreeks in het blok). Klepjes stellen gaf weinig verbetering hierin maar kan uiteraard geen kwaad. Het loopt wel weer merkbaar beter stationair, ook dankzij zorgvuldig reinigen en afstellen van de boegies. Alle kleine beetjes helpen, misschien deze carbu ook eens in het ultrasoonbadje verzuipen?

Ach meteen dat 55 dash maar eens monteren, ligt ook alweer een paar jaar klaar (Leon bedankt!). Uit twee slopers de beste delen gecombineerd, herspoten en waar nodig aangepast. Dan met veel stekkers en kabels de linker schakelaars (waar nu een kastje komt) verzet naar het midden. Radio er maar uitgelaten, was toch niet veel soeps en past bovendien nooit in het standaard DIN gat uit 1966. Leon had in het linker kastje een hulpframe gezet voor een moderne radio maar ik wil nou juist graag dat kastje gaan gebruiken.!

Pfoei, 2 dagen doorploeteren later zit het er volfunctioneel in. Past inderdaad beter bij het uiterlijk. Formeel heeft een coupe altijd plakhout op het dash maar ik vind dit donker zilver (spuitbus steel-wheel) toch mooier zo. Gemonteerd zijn de laatste motorremknop en richtingaanwijzerstengel (oranje V66 model) die het doen, oei de strategische sloopvoorraad raakt op...

Nu we toch bezig zijn, de nieuwe achterschokkos liggen ook al jaren in de opslag te wachten (kadootje van een oud studiegenoot Thijs die met de hobby stopte). Het zijn Monroes uit 1986!

N.O.S. inderdaad! mooi alles nieuw erbij dat was ook hard nodig.

Stofhulzen van binnen dik getectyleerd voor montage, die roesten namelijk als eerste door als de rest nog goed is. Verwijderen van de ouden moest weer met het ''universeel elektrisch demontagegereedschap'' (haakse slijper met snijschijfje 115). Maar dan is het ook een klusje van niks. Vergelijk eens met de Axel, daar kan je er geeneens bij zonder de benzinetank te demonteren, en je gewone sleutels passen er dan nog niet tussen. Rare lui die galliers, gelukkig zaten bij den Daf nuchtere ingenieurs die twee keer nadachten voor ze de tekeningen vrijgaven... moertje in de kofferbak, moertje onder de bladveer - klaar met alleen het wieltje eraf (op een brug hoeft zelfs dat niet).

hoppa daar knapt een daf van op nietwaar. Kijken of ie nou nog zo stuitert bij hard remmen.

Kan nog steeds beter, rechtsvoor stuitert ie ook. Reserve voorpoot (de linker had ik al eens gemonteerrd, andermaal bedankt Thijs!) met betere schokko uitgekleed en alles overgezet. Makkelijk autootje, hele klus in een uurtje of 4 zonder bijzonder gereedschap. Inderdaad rijdt het weer wat beter. Nou nog die snelwegdreun bij 90 eruit: ter kwikfit alle 4 de wielen laten balanceren. Eentje bleek zelfs krom, reservewiel met prima XZX band in de strijd gegooid. Proefrit op de autobaan, inderdaad opgelost. Nou die secundaire variodreun boven de 100 nog...

De roestkorsten op het rechtervoorscherm en de motorkaprand worden iets teveel 3D. Basis is te slecht om nog een keer professioneel uit te stukken, dus in afwachting van beter plaatwerk (of kunststof voorschermen, wie heeft er nog een set over?) maar uitslijpen met de flapdisc en volplempen met plamuur. Ding rijdt toch alleen s'zomers en staat verder droog gestald, misschien houdt het wel weer een tijdje -de vorige reparaties zaten al sinds 1995. Het dure S&H verfblik uit 1992 blijkt warempel nog bruikbare lak te bevatten (na lossteken van het opliggende vel en verdunnen met thinner). Nou vooruit dan maar, lampen er af en spuutn. 2 lagen blijkt voldoende.

altijd mooier dan met een kwastje lokaal bijwerken, ach slechts iets meer werk.

Juni 2019

Na een jaartje schorsen maar weer eens een apekoolpoging doen (+5000 km sinds de vorige, zucht). Achterremmetjes vooraf even open en schoonmaken, niks te zien. Alle lampies nagelopen, tutercontact gereinigd, eindelijk die ''55'' achteruitrijlampen maar es aangesloten, nieuwe plastieken stekkerbus op de trekhaak en een witte plaat gehaald bij de Brezan. Raak! adviesbaantjie linksachter verder nada. CO afgesteld op 1.5%, loopt keurig. Tis de bovagmafia, de overheid en de RDtW weer niet gelukt om hem van de weg te krijgen :-) Mooi, nu eens kijken of ie redelijk op vaart wil komen met de Grom-Wa erachter. 25 pk van de Ami was echt te weinig, hopelijk is 49 pk wel genoeg.

. hoppa, 80 redden we nu wel maar 90 blijft sterk windrichtingafhankelijk.

Juni 2021

Alweer naar de apekool, +3600 km in 2 jaar (zucht kwadraat).. In 1x raak na vervangen van zon uitlaatophangring in het midden. Alles doettet, CO 2.3% zonder afstellen, rembalans perfect <5% Opmerking: ''koelvloeistoflekkage''. Er drupt inderdaad wat langs een slang, dus het eerstvolgende weekeind maar eens kijken.

aloha! drek - drek, beebie

De (alu) waterpomp is plaatselijk -vnl onder de slangen- compleet opgelost. Ach nou ja tis nog de eerste montage en we zitten op ca. 225000 km inmiddels. In het sleutelpak jongmensch!

twee van de zes boutjes draaien af, moeren opgelast en alsnog uitdraaien

''eigen sloop, is toch voordééeeligerr!'' ik pak hem zo van de plank uit doos no 1

Beter lager ook nog, scheelt weer in het geruis. Tube vloeibare pakking erbij gepakt, twee verse boutjes, lik kopervet en retoursleutelen maar. Uit doos no 2 komen nog een paar betere waterslangen. Enkele nieuwe slangklemmen erbij en het hangt weer. Half dagje werk, nul kosten (de sloop V66 waar dit af kwam mocht ik ooit gratis afslepen). Het blijven makkelijke autogies om aan te sleutelen.

Alleen jammer dat die vloeibare pakking alleen het niet redt, eerste dag meteen buiten het dorp al stoomboot alert. Stukje voor stukje terug naar huis (100 meter rijden, lampje aan, wachten). Ok dan maar een pakking bestellen en het weekeind erna alles weer los, gaat nou mooi makkelijk. Meteen nog maar een kleine verbetering: U-bocht slangetje (340) en stuk gegalvaniseerde pijp in de kachelslang (pompkant) dat werkt beter dan die lange (en erg dure) flubberslang. Verse scheut blauwe aanlenglimonade erin en rijden maar weer. Net op tijd het regent weer.

Terug naar index