Gromsound en de DAF 600*

*) variant op 'Bas Banning en de Daf 600' een ''spannend jongensboek'' uit die tijd

lente 1963

Geboren in oktober '62 werd ik in de lente van het jaar daarop voor het eerst 'gelucht' in de vrije natuur. Samen met de buren die heel iets eerder ook gezinsuitbreiding hadden gehad. Mijn pa had in '59 een van de eerste Ford Angliaatjes nieuw gekocht (dikke lening), de buurman was voorzichtiger en kocht een evenoude gebruikte Daf 600 van het allereerste model. We hebben alleen z/w foto's van het tafereel maar ik meen me heel vaag te herinneren dat ie lichtgroen was. Zou kunnen gezien de grijstint op de foto's. Misschien is hier wel onderbewust een kiem gelegd voor de latere 'vervolgschade'.

Als autogek jochie las ik alles wat me voor de oogjes kwam (mijn broer was zo vriendelijk me te leren lezen nog voor de lagere school, en dat auto-knipselboek van hem was ook olie op het vuur). Op ongeveer 8 jarige leeftijd kreeg ik een oud boekje van pa in handen dat ie in de aanloop naar zijn eerste auto in '59 had gekocht:

Prisma '59

Uiteraard was ik gefascineerd door het gekke autootje dat op de omslag staat, met die 'oogjes' , de daaromheen gedrapeerde 'wenkbrauw' motorkap en dat kale gaasgrilletje. Daf staat er op, wasdaddan? Effe binnenin bladeren. Huh? V-snaartransmissie? Valt niet mee om het te doorgronden op die leeftijd maar na een keer of 3 lezen valt opeens het spreekwoordelijke kwartje. JA!!! GENIAAL IDEE!!! Nooit geweten, terwijl ik praktisch naast de lokale dafdealer/garage opgroei en de daffodilletjes dagelijks door de straat razen op proefritjes met monteurs aan het stuur. En uiteraard regelmatig een grote volgepakte transporter met nieuwe dafjes die worden afgeladen, heerlijk schouwspel. Na deze brainwave zie ik ze met heel andere ogen. En snap nu ook meteen het rare motorgeluid als ze al opschakelend voorbijscheuren met niet al te zachtzinnige monteurs aan het stuur.

Spelend in de zandbak van de buren (dezelfden als van bovenaan de pagina) tref ik een klein blauw plastic en nauwelijks gedetailleerd autogie aan, zat bij een pak waspoeder ofzo. Verrek tis toch echt een 600je, en ik mag hem zo hebben hoor. Ben ik nou de enige die dit soort prulspul 40 jaar bewaart (en is dat ernstig, dokter)?

echt wel!

Teruglopend uit de lagere school zomaar oog in koplamp met een heus 600je! Pa's super8 gebietst (zat altijd wel film in) en snel een paar seconden rondom gefilmd. Reepje film altijd bewaard en pas sindskort is er techniek beschikbaar om dat te scannen en beter te bekijken.

Krijg nou wat! anno 1973 in onze straat.

Butsenbakje maar wel rijden he! Nooit weer terug gezien... dichterbij ben ik tot 1982 niet meer bij een 600je geweest, laat staan een eerste type en al helemaal geen lichtgroene.

De dealer folderde wel eens wat in de buurt dus alles wat zo gratis aanspoelde werd meteen het eigen archief ingedrukt. Ook scoorde ik toen al een Lion Car dafje, ze hadden in de speelgoedwinkel alleen een 750 pickup die tenminste nog dat gekke bekkie en een rond dakje heeft. En de bodem laat keurig de variomatic zien, geweldig.

750 pu (hij was oorspronkelijk donkergroen met grijze huif)

het Roze Boekkie

Dan bij de Slegte een geschiedenisboekje uit '72 met daarin een keurig fotootje van de 600 nu van achteren. Wat een leuk ding, daar heeft ie ook van die wenkbrauwen, om de achterlichten/vleugeltjes gebogen. En dan die twee tankdopjes (1 fake) en dat nummerbord dat onzichtbaar verlicht wordt vanuit de kofferrand, prachtig clean. En natuurlijk de fameuze 'oortjes' ofwel zijknipperlichten. En de dunne raamstijltjes en grote ramen onder dat bolle dakje. De naar voren aflopende pijlvorm. Het is echt een snoepie van een ontwerp. En het lijkt wel of niemand anders dat vindt in die tijd... mijn pa had het alleen maar over de eeuwige startproblemen van de buurman waar ie dan tevergeefs bij werd gehaald ;-( Trouwens later in het jaar van de picknick worden zowel de anglia als het dafke vervangen door een cortina resp een taunus 12M. Allebei nieuw ditkeer.

Close encounter in het Autotron in '82. Er staat wat achteraf in een gang zonder verdere toelichting een groen-wit 600je! Camera uit de tas en kijken of er een foto van te bakken valt, ook van binnen.

Autotron 1982

Ding staat er wat zielig bij, duidelijk een fout interieur (daffodil) en de bumper zit scheef (1 kant te ver naar voren, verkeerde steun denk ik). Maar het is wel een echte met een nederlands kenteken uit '59. Later ontdek ik dat dit warempel productie-exemplaar nummer twee is, dat ooit met veel PR geweld aan een vrouwelijke burgemeester is geschonken. Gelukkig is het later nog helemaal goed gekomen met dat ding en hij staat nu netjes op een ereplek in het dafmuseum. Mijn toenmalige reisgenoten snappen er niks van dat ik uitgerekend dit minzame autootje het highlight van het uitstapje vind...

Tegen mijn 18e wordt natuurlijk driftig rondgekeken naar een dafke, rijlessen zijn begonnen. 600jes zie je nergens meer maar zijn laatste nakomeling de 33 is nog net in het laatste stadium van de handel (loop of sloop 500 piek, en ik koop hem van de bovengenoemde dealer in de straat!). Dat wordt hem dus gromsounds eerste eigen autogie. Alles hierover op de betreffende pagina, bereikbaar vanuit het hoofdmenu.

Op de dafclub meetings (lid vanaf 1984) wordt zowaar een 600je in het echt ontmoet, de bekende blauw-witte DK van Hans G. Dat is dan wel geen 1e type maar een 2e (geen oortjes, wel losse kentekenlichtjes) maar ok. Geweldig ding, voor geen goud te koop, en zoveel goud heb ik toch nog niet als student. Ach we beginnen pas.... Trouwens Hans heeft er een dagtaak aan om het ding rijdend te houden, hij heeft op dat moment zo ongeveer alle nog beschikbare onderdelen in bezit en dat is hard nodig ook. Als het motortje koud is komt ie nog niet over een molshoop heen zo blijkt op de engelandreis... Niet gek dat bijna alle nog rijdende 600jes inmiddels een 750/33 mechaniek hebben.

Brands Hatch 1985

Op een modelautobeurs wordt eindelijk met terugwerkende kracht een originele Lion 600 gekocht, knapduur natuurlijk maarja beter laat dan nooit. Het doosje is inmiddels in herdruk verkrijgbaar.

originele Lion 600 (1959-1961 net als de echte)

Grote Citroenmeeting in '93 in Raamsdonksveer bij de koepel van Louwman. Die heeft ook een museum, gratis toegang voor clubleden dus kijken. Staat er warempel een 600je uit de 1958 voorserie tussen! 'Proto 13' staat er op het bordje dat aan de spiegel hangt. Talloze kleine verschillen met de produktieversie, dit wagentje is vermoedelijk op duurtest half europa doorgejaagd. Buiten staat voor een kapitaal aan zeldzame DSen enzo maar voor mij is dit weer het hoogtepunt van de dag ;-)

proto 13 - 1958

Tussendoor probeer ik nog eens middels een briefje een slopertje los te praten uit een prive collectie van een ijzerverwerkende familie. In mijn autoblad zie ik namelijk onmiskenbaar helemaal achterin een loods een bol wit dakje boven een berg jaren twintig oldtimerschroot uitsteken. Nooit wat van teruggehoord... ik hoop wel dat IEMAND hem gered heeft.

ijzerberg '96, ik ruik hem toch?

Na de enorme klus van de AMI6 (zie ook de hoofdpagina) zweer ik nooit meer zo'n wrak aan te pakken BEHALVE als het een echt dafje 600 zou zijn. Die kans is toch minimaal, ze zijn allemaal allang verdwenen of gerestaureerd en dan heb ik er eigenlijk geen lol aan. Niks zo leuk als een 'opgegeven' origineel nederlands autootje alsnog te redden. En dan het liefst in een normale gebruiksstaat en niet zo'n concourspoetsding.

2007

NOODLOT! VOORBESTEMMING! Een autokennis tipt me een forumentry waar een R4 verzamelaar -die alles al heeft- kond doet van zijn vondst: ja echt een origineel NL 20 jaar onaangeroerd barrel van een 600je, eerste type en ook nog lichtgroen met wit dak. In 2007 hoe is het in Hubsnaam mogelijk. Te laat te laat, maar een felicitatiemail naar de gelukkige vinder is natuurlijk vanzelfsprekend. Plus een waarschuwing voor de onderdelensituatie (semi-hopeloos) en het aanbod om het project tegen kostprijs over te nemen als ie het ooit zat zou zijn. Minimale kans maar niet geschoten is altijd mis en een serie (stereo)foto's wil ik er sowieso een keer van maken, liefst in deze (h)eerlijke staat. Vriendelijk mailtje terug strekking 'vergeet het maar, maar ik bewaar je adres wel'.

De 600-jeuk is hierdoor weer hevig toegenomen, ik wou toch al van de eenden af dus laten we er maar eens aan beginnen. Advertentie op MPL, ondertussen een ander 600je benaderd (3e type, ik bouw hem wel terug dan) maar dat loopt niet zo soepel. NOODLOT2! De R4 man mailt na luttele weken dattie een veel beter exemplaar kan kopen, of ik nog interesse heb? AAARGGHH mijn hart! Bovendien een dooie musch want al snel komt het bericht dat de andere erg tegenvalt. Doch een paar weken later vindt ie alsnog het gedroomde exemplaar en komt het aanbod opnieuw. Nu dan potjandorie!

Dan gaat het snel, de ene eend wordt aan de 2e kijker verkocht, paar dagen later de andere eend zelfs aan de eerste kijker, opbrengst ruim en hok opvallend leeg dus vooruit dan maar. Het wordt een echte turbo actie om op het laatste moment ergens een kar en een trekauto te regelen maar wonderwel valt alles net inelkaar en staat ie na een lange verregende zaterdag uit te lekken in het hok.

hehe... eindelijk dan.

De oudijzerprijs is wel fiks gestegen sedert de tijd van de Ami6 maar beloofd is beloofd dan moet je niet flauw doen. Maakt niet uit met mijn ultra lowbudget methode mag de aanschaf wel wat duurder zijn (wat heet: 5x de reele waarde ach ja). Trouwens de R4 man deelt zijn opgespoorde onderdelencontacten met me en ik citeer voor hem de in decennia opgedane dafkennis vanuit de blote kneiter dan wel mijn archief dus we blijven in contact. De groenmetwit600jemk1-brothers jaja! We blijken wel meer gezamenlijke kennissen in oude autoland te hebben. Omnivoren aller merken verenigt u.

En zo is dan na (45-8=) 37 jaar dromen uiteindelijk het ideale dafke 600 toch nog in mijn vettige handen verzeild geraakt, het is een wonder. Bij het uiteenpellen blijkt dat ie inderdaad helemaal echt origineel onverkloot is gebleven ondanks een slordige opknapbeurt en verfdouche ergens eind jaren 80. Volgens de fabriekslijst is ie gemaakt precies 1 week voordat ze overgingen op type 2, op de nipper heet dat. Nieuwe voorschermpjes heeft ie al een keer gehad (ook bij die laatste opknapbeurt), fijn want ondertussen praktisch onvindbaar en sowieso onbetaalbaar. Ook 1 achterscherm is bruin van binnen dus vervangen. Slordig ertegenaangepletterd trouwens, met alleen een paar vlot roestende koperhechtlasjes dat moet over. Het kontje is al weer doorgerot...

composities in roest...

Nou daar ben ik wel een jaartje of 5 zoet mee schat ik in... en we moeten dan weer met de trailer naar de RDtW net als met de gele eend destijds. Dit miraculeus bewaarde origineel nederlandse unikaat MET alle papieren is namelijk door hun ooit eenzijdig en zonder mededeling 'vervallen' verklaard.... Wat is er nou simpeler dan gewoon even komen kijken naar papieren en chassisnummer en dan het ding terug in het bestand zetten? Kan je meteen weer jaarlijkse schorsingskosten innen, lekker kassa toch? Je weet van te voren dat je toch niet van ze kan winnen anders zou ik best een kort geding willen voeren over deze vorm van onbehoorlijk bestuur. De renaultman had met zijn nieuwe aanwinst ook al hooglopende mot met die lui want geen papieren erbij, wel alle bewijsstukken welke auto het is (fabriekslijst, leesbaar VIN, chassisplaatje, oude nummerplaten) maar je kent ze de ex-ambtenaren tegen het wegverkeer: maak er maar een BLOEMBAK van, je krijgt dat originele nummer NIET terug. Uiteraard is het ding op slag waardeloos als er zo'n pseudo oud nepnummer op gaat. Je zou van ellende de minister van cultureel erfgoed aanschrijven.... Na heel lang en hardnekkig stalken heeft ie het uiteindelijk toch voorelkaar gekregen, CHAPEAU en felicitaties. Weer een stukje onvervangbare vaderlandsche historie gered van de ongeinteresseerde ambtenarij.

Voorlopig ben ik nog wel even aan het graven in het barrel, en dan zullen we eens voorzichtig beginnen met ontroesten en uitstukken. Vermoedelijk gaat er nog wel een keer dat bedrag tegenaan voor die zeldzame onderdelen (helaas is de club waar ik al heel lang jaarlijks goed geld heen breng ook al zo duur - ik maak het wel weer zelf), gestreefd wordt uiteindelijk naar net zo'n staat als de Ami6: alsof ie een jaar of wat oud is met eerlijke gebruikssporen/patina maar zonder structurele roest. En natuurlijk zo origineel mogelijk, het ding hoeft niet veel en ver te rijden daar heb ik genoeg andere auto's voor. Wat je noemt een echt 'AAIDAFKE'. En dat is dan meteen de doopnaam.

kwilderuit! - ken effe duren... gecleaned 'aaiplekje' ;-)

Roll on, aaidafke!

Tot zover bedankt: McT voor De Tip, BR4am voor het afstaan, Freddy voor het uitlenen van das Boot en de sleephulp. To be continued.

De restauratie: aaidafke2.htm (vervolgverhaal over meerdere paginas)

retour : subautos.htm

(c) Gromsound 2008