DE GEZINSAUTO'S : een typisch 20e eeuws gezin op wielen

Mijn Pa was duidelijk bang voor 2e hands auto-ellende. Vanaf de eerste waren ze zonder uitzondering brandnieuw. Dat dat soms betekende dat er stevig bezuinigd werd op de andere gezinsuitgaven, ach een man moet zo zijn prioriteiten stellen! Tenslotte hadden we er allemaal wat aan, want nu konden we op verre vakantiereizen gaan. Wel helemaal naar zuid Frankrijk!

Ford Anglia de Luxe (105E) 1959

picknick met de buren, lente 1963

Toen mijn ouders zich nog gemotoriseerd per Solex voortbewogen werd er flink gespaard voor een Lambretta scooter. Na enige tijd brak toch het inzicht door dat dat met twee man en een klein kind (not me) niet echt veilig vervoer was om verre reizen te maken. En toen mijn Pa bij de showroom van Ford Amsterdam aan de Hemweg de net uitgekomen Anglia in het spotlicht zag staan was hij op slag verliefd. Het was een paarse(!) hetgeen nog meer bijdroeg aan het contrast met de toenmalige oersaaie gebruiksauto's. Na een bezoek aan zijn friendly bankmanager kreeg hij additionele pecunia los om het gat met de prijs van een scooter te dichten. Een paarse kon de dealer in Amersfoort niet zo gauw leveren. Het werd een roomwitte met rood skai bekleding, ook nog tamelijk hip voor 1959.

De eerste vakantie ging meteen maar naar Frankrijk. In de bergen liep de motor heet! Mijn pa wist zoals gezegd niets van auto's en raakte redelijk in paniek. Een garagehouder in het eerstvolgende dorp wist hem te kalmeren. De handen-en-voeten uitleg van de absoluut niet Frans sprekende toeristen leverde een steenkolenfrans citaat op dat tot op heden door ons gebruikt wordt: 'bougie fuu-fuu' daarbij blazende bewegingen makend.

Eenmaal in Enschede wonend werd de vierwielige oogappel droog gestald in een huurbox bij de Mercedesgarage. Het was trouwens in 1960 de enige auto in de hele straat. Pa's werkgever, de gemeentedienst Openbare Werken had toen één (slechte) leenkever. Nadat mijn pa op een dienstreis bijna van de afsluitdijk waaide met dat zwabberende kreng heeft-ie eigenhandig het begrip kilometervergoeding geintroduceerd zodat ie voortaan met de Anglia op weg kon.

Ford Consul Cortina de Luxe 1963

Oktober '62 kwam het tweede kind (dat ben ik dus) op het toneel. De Anglia werd wat klein om vier man plus o.a. een wandelwagentje te transporteren. De buurman -die met vijf man ook klem zat in een DAFje 600, zie bovenstaande foto- kwam op een dag enthousiast binnenrennen: 'Moet je komen kijken bij Masseling Fischer (lokale Forddealer), een hele grote nieuwe auto voor een schijntje!' Juist, de net geintroduceerde Ford Consul Cortina. Een slee van een wagen in vergelijking met de Anglia, maar nauwelijks duurder. De Anglia (nog steeds in nieuwstaat oa dankzij een herhaalde bittacbehandeling) werd particulier verkocht, en de Cortina werd besteld. Het werd een lichtgele (Tucson Yellow) met rode skai bekleding. De buurman koos overigens voor de even goedkope Ford Taunus 12M.

Het Angliaatje had eigenlijk maar een hardnekkig gebrek: hij lekte bij regen in de voetenbak. Dus op de eerste regenrit met de Cortina verzuchte pa: 'Fijn he eindelijk een wagen die waterdicht is'. Waarop mijn moeder repliceerde ' Ik zit anders al een kwartier met mijn voeten in de lucht'. Ja hoor deze lekte ook al vanaf nieuw! Terug naar de dealer dus. Het bleef niet bij dit ene probleempje. Ik heb later op zolder stapels rekeningen gevonden voor allerlei best wel dure reparaties, vaak maar 1 maand na elkaar aan de gekste dingen. Het was echt een slijtbak. Ook bladderde de lak van enkele plaatsen af (binnen een jaar al!). Na een stevig gesprek heeft Masseling hem onder protest deels herspoten, en sindsdien hadden we een two-tone auto. Al met al was de kwaliteit van deze vroege Cortina dus ronduit beroerd. Blijkbaar kon die lage prijs alleen uit door te beknibbelen op kwaliteitscontrole. Jammer, hij was zo mooi...

Maar ja, we kwamen waar we wilden, er werd wat afgekampeerd dankzij die ENORME kofferbak:

koken in de kofferbak, da's pas luxe picknicken, 1966

In het laatste jaar dat we hem hadden zijn we zelfs met een gehuurde KIP caravan naar Zuid Frankrijk gereisd. Wat een feest:

Zuid Frankrijk, 1966

Na deze sleurklus was ie echt op: schokdempers, stuurinrichting etc. Bij een bezoek aan een oud-collega van pa in Amersfoort werd hij uitgenodigd diens auto eens te proberen: 'Als je eens een echt fijne wagen wilt rijden'. Dat werd me een openbaring, dus zo kon het ook! Wat voor een mirakel gaat het over?

Peugeot 404 GT 1966

Een heel andere klasse. Bijna de dubbele prijs (f10000) maar je kreeg er wel wat voor. Wat een comfort, wegligging, trekkracht en naar alras bleek betrouwbaarheid. Het werd een zilvermetallic exemplaar met blauw stoffen bekleding (heel fijn in heet Frankrijk) evenals een standaard schuifdak!

4 dagen na aflevering, herfst '66

Ook hier kwam weer een trekhaak onder en er werd geinvesteerd in een eigen caravan, een Sprite 400. Nou daar hebben we werkelijk tot op de bodem plezier van gehad. Veel weekeinden in Nederland op stap, en natuurlijk weer naar Zuid Frankrijk. Probleemloos, comfortabel.

Krekels, hitte en twee parasols: F '71

Ergens in 1972 viel er een klein gaatje in een kokerbalk. Daar zou je nu niet meer van opkijken, maar toen was dat bijna een ramp! De dealer (Nijkrake) zal dit niet hebben tegengesproken, die rook alweer kleingeld. Nou was de 404 inmiddels f12000 gaan kosten, dus er werd eerst een door de dealer aangeboden gebruikte bekeken. Na een ANWB keuring bleek dit een waar barrel. Was dit nou slimme opzet van Nijkrake? In ieder geval was het antwoord van pa: ' Hier heb je dat wrak terug met een ANWB rapport, en bestel maar een nieuwe'.

Peugeot 404 GT 1972

Dit werd een alaskawitte met blauw skai bekleding (stof hadden ze niet meer). Hij heeft meer dan een maand kant en klaar in de showroom gestaan (naast een cremewitte/bruin skai met een één nummer lager kenteken), omdat de dealer niet wilde afleveren in december. We gingen dus samen elke zaterdag alvast 'proefzitten'! Leuk zo'n nieuw ruikende auto.

in 1983 was ie -na wat opknapwerk- nog steeds zo mooi

We misten het mooie lineaire instrumentarium van de '66er en de zachte stoffen bekleding, maar verder was dit weer een prima auto. Met zowaar een sigarenaansteker, een verwarmde achterruit (een fopartikel, heeft nooit effectief gewerkt) en achteruitrijlampen. Wel weer wennen want de schakeling werkte net even anders. Ook deze sleurde de Sprite weer meerdere malen naar Zuid Frankrijk, dwars door de Pyreneeen. We hebben zelfs een keer een grote opblaasboot met buitenboordmotor meegesleept. Van de camping naar het strand (5km) met de opgeblazen boot los op het dak, allemaal een handje uit het raam aan het rondlopende koord! Krasjes? ach..

Parijs 1975. Let op het grijze Petje rechts!

In 1976 kwam er iets anders voorzichtig in de mode: de kampeerbus. Dit was (destijds nog) betaalbaar zolang je zelf het interieur inbouwde. Pa was ooit timmerman van beroep, dus dat was geen punt. Na een uitgebreide orientatie op de busjesmarkt -ik heb alle folders bewaard van oa Citroen HY, VW LT, Toyota HiAce, Fiat 238- viel de keus op de vertrouwde 404 techniek van de

Peugeot J7 1800 1976

een van de laatste foto's, na 24 jaar trouwe dienst, in 2000

Inmiddels hadden we het hoekhuis uit het rijtje betrokken, inclusief een zeer royale houten dubbele garage. Na wat hakwerk kon de J7 er net in, nog 5 cm over achter de deur. We hebben overigens door de jaren heen 3 rechterbuitenspiegels erafgereden, die moest je wel eerst helemaal inklappen tegen de deur! En de motorantenne midden in het dak zie je ook niet, KNAK! driemaal is scheepsrecht...

interieur inbouwen, rondom dik geisoleerd na die klamme caravan!

Na een zomertje bouwen werd de bus omgekeurd op geel kenteken. Wat een luxe zo'n handig mobiel huisje. Net groot genoeg voor drie personen, stahoogte van zichzelf zonder een enorme bult op het dak en volledig onopvallend in het Franse verkeersbeeld (geen wilde kleurstrepen of opgebouwde zooi) dus overal en nergens vrij overnachten. Die beresterke 1800 benzinemotor sleurt je overal tegenop, en de buitenbreedte is precies 2 meter, dus geen probleem in de kleinste Franse straatjes. Schuifdeur open op een grendeltje, kettingje ervoor hangen (alles origineel Peugeot) en je rijdt prinsheerlijk door de zuidelijke hitte.

Omdat ie altijd binnen stond en tweemaal getectyleerd is, bleef deze auto (totaan de dag van de verkoop in 2000) in goede gebruiksstaat. We hebben wel een keer de dorpels moeten herstellen maar dat was inmiddels een makkie met het eigen minimig lasapparaatje.

dorpeltjes lassen 1991

Er reden van alle kanten anderen tegenop (oa een keer een overmoedig politiegolfje total loss op de stevige achterbumperbeugels) maar dan was het weer goed verzekeringsgeld incasseren en een weekeindje uitdeuken en plamuren.

Er kwam na 130.000 km een revisiemotor in, wegens te lang doorrijden zonder oliedruk. Een hele lange rekening voor zo'n klein rood lampje... Maar het voordeel was natuurlijk weer een verse sterke motor zonder enig olieverbruik. De rest was nog goed genoeg en koop maar eens een nieuwe camper van dat formaat! Het apparaat is heel West-Europa doorgeweest, van Zweden en Noorwegen tot de Spaanse grens.

Noord Zweden vroeg jaren '90

En dat was pa's laatste auto, hij overleed plotseling (72 jaar oud) in 1997. De 404 had vanaf de APK introductie in 1986 opgeslagen gestaan tot betere tijden. Toen ik in 2000 eindelijk na lang leuren de juiste mensen vond voor de J7 (die hebben werkelijk een fantastisch kampeermiddel voor een schijntje gekocht) kon de 404 aangepakt worden. Zie hiervoor de betreffende pagina. Ik hoop deze auto -die ik dus letterlijk vanaf de showroom ken- nog lang te mogen berijden. Dat moet gezien de reputatie van mechanische onverwoestbaarheid van dit type geen probleem zijn. Misschien durf ik er zelfs nog wel een keer een eindje mee om richting Frankrijk (inmiddels succesvol uitgevoerd in juni 2002). Slaapstoelen heeft ie origineel al, hoeft er gelukkig geen caravan mee aan de haak. Misschien een aanhangertje voor gescoorde sloop-onderdelen dan?

PS: als iemand dit leest die een van onze Fordjes (BG-06-95, ME-40-22) of de eerste 404 (73-99-BK) nog heeft gehad of heeft gekend dan hoor ik het graag!

Terug naar de index

404 info op: 404 vereninging NL