... iedereen heeft wel eens een zwak moment....

Alleen SOLEXjes is wel voldoende, maar als je goedkoop tegen een 'echte' brommer aanloopt is de verleiding groot. Aldus werden door de jaren heen de volgende 'secundaire' tweewielers bereden:

Gezien de Peugeot connectie op autogebied (zie index) lag het voor de hand eens een Peugeot brommertje te proberen. Nummer een kwam ik toevallig tegen bij de handelaar van Solex no 2. Voor f50 mocht ie mee. Een lelijk afgetrapt 102tje zonder achtervering, vuilwit, wel lopend maar niet overdreven betrouwbaar. Veel carburateurellende met die Gurtner's G10 wegens een discutabele methode om het vlotterkamerdeksel te fixeren: met een verende strip en een excentrisch boutje. Met een kwastje helderrood knapte ie wel wat op (zie foto), maar echt goed heeft het nooit gereden.

Peugeot 102 MTL

Op zoek naar een beter sloopmotortje deed ik de handelaar weer aan. Ik mocht een hele 102 MS (met achtervering) meenemen voor alweer f50. Dat was geen moeilijke keuze: ontbrekende spullen van de MTL afgesloopt, overgezet op de origineel rode MS en rijden maar weer. Dit was een stuk comfortabeler met die achtervering, en de motor had ook wat meer pep. Maar weer die carburateurellende... Als ik toen had geweten dat een MAXI carburateur zondermeer past...

Wat later mocht ik mijn broers 102 MS (wit) hebben. Met dat ding was ie nog eens op reis naar Zweden geweest! Beetje opgeknapt en mijn eerste legale brommer-meters waren een feit (eindelijk 16 jaar dus). Deze liep veel beter dan die eerdere twee (allebei gesloopt wegens ruimtegebrek), en ik lakte hem later fris oranje net als in de nieuwste folder. Bracht ie toch nog bij inruil op een Maxi f85 op! Het enige wat van de Peugeotjes over is, is het blokje van de rode MS dat als stationaire krachtbron (met een Maxi carburateur!) uitstekend draait. Ik heb zelfs nog eens een tijdje op petroleum gereden, dat ging prima. Alleen starten moest op benzine (klein tweede tankje op de voetplaat, wisselkraantje) anders kreeg je hem niet aan.

Grofvuil ophaaldag rond 1976; een middelzware Mobylette van het inmiddels uitgevlogen buurmeisje aan de straat! Snel vragen en jahoor neem maar mee. Weer sleutelen aan een Gurtner carburateur, maar toen liep ie ook. Helaas, mijn ervaringen met Mobylette zijn zonder uitzondering slecht. Al snel geen compressie meer, startproblemen, bijna geen remmen, voornoemde Gurtner ellende (weer een andere fixatie maar eveneens ondeugdelijk). Kortom, achter de schuur met dat ding, en later meegegeven aan de zoon van kennissen uit Emmen. Die sleutelde er een andere carburateur op en reed er nog een tijdje mee. Mijn merk is het niet... Maar dat heeft wellicht nog te maken met de aloude Solex-Mobylette strijd in de markt. De EEG was tenslotte een van de nagels aan de doodskist van Stokvis.

Mobylette

Rond 1977 reed een iets oudere klasgenoot naar school op een prachtige oude UNION Saxonette brommer, die hij uit de schuur van zijn opa had getrokken. Helemaal origineel, prima lopend. Uiteraard heb ik hem op het hart gedrukt aan me te denken als ie hem zat zou zijn. Half jaartje later: jahoor, een Florett is natuurlijk veel blitser. Voor weinig mocht ik de onverkoopbare UNION hebben. (2 maand later kwam ie weer op de fiets naar school, de Florett was RIP en de UNION tufte nog als vanouds, sorry hoor..). Ik duikelde nog ergens een paar motorophangrubbers op, dat was voldoende voor het goed rijklaar maken. De klasgenoot had zelfs net nog een NIEUWE Vredestein 23x2 whitewall achterom gelegd! Kom daar vandaag eens om... OP!

UNION Roulet-O-Matic ca. 1964 (verkocht)

Vanwege de typische framebouw -enorm massief van voren, iel fietsachtig van achter- noemde ik hem 'De Gnoe'. De wegligging en de trekkracht zijn werkelijk bijzonder goed. Het loopt krap 43 op het tellertje, hard zat. Sedert vroeg jaren '90 staat ie netjes geconserveerd (olie in en op de cylinder) op stal. Wegens die kentekenellende in 2006 heb ik hem toen toch maar verkocht na 28 jaar, jarenlang schorsen had ik echt geen zin in. Dus onder de lap vandaan gehaald, alles schoonmaken en uitmesten (tank&kraan zaten dicht met ingedroogde ouwe benzine), vlottertje dichtsolderen, lak en chroom poetsen en in de was zetten. En kijk aan: trappen-lopen! En goed ook nog, de trekkracht is nog altijd OK. Het blijft een leuk ding, alles doet het nog. Mag ie meteen in de praktijk brengen want de nieuwe eigenaresse gaat er echt mee rijden, geweldig!

In 1982 was ik op weg naar het studieadres een paar keer blijven staan met Peugeotje no 3. Zwaar klote, dus met subsidie van mijn ouders en nog wat eigen spaargeld erbij werd een nieuwe Puch MAXI S gekocht. Van de houdbaarheid op langere termijn was ik namelijk effectief overtuigd na een proefritje op een erg oud 'vercrosst' Maxitje van wat buurtjongens, dat desondanks nog trok als een nieuwe! Besteld werd eentje in zilver, klassiek model met spaakwielen ipv de toen zeer trendy sterwielen, en met achtervering en een kilometerteller. Prijs f1265,- Leuk detail: in de algemene 1981 Stokvis folder stond naast de Maxi 'S' , (pseudo-)'Classic' en 'Ster' ook de Solex snorfiets (16 inch).

Puch Maxi S 1982 (verkocht)

Na het eigenhandig verhelpen van wat onbegrijpelijke kinderziekten -lucht lekkende benzinekraan, binnen een paar maand de achterveren geknikt en de buitenband kapot bij de hieldraad, verkeerde bougie dus steeds loodbruggen, grotere spatlap tegen bagger op de cylinder- werd het een fijne solide brommer, gewoon voor dagelijks gebruik. Naar goed autovoorbeeld heb ik het ding meteen getectyleerd, de lak ging twee keer per jaar in de autowas en het chroom in de zuurvrije vaseline. Verder regelmatig zelf uitgevoerd onderhoud volgens het meegeleverde boekie. In 1985 stond ie op 6000 km, nog steeds in nieuwstaat, maar buiten gebruik wegens start autotijdperk. De geschiedenis leert; alles wordt op den duur 'leuk oud'. Ook een late Maxi wel denk ik, gezien de belangrijke rol in de Nederlandse verkoop (bestverkochte type begin jaren 80). Tenslotte is een in nieuwstaat verkerende B-Kadett inmiddels ook interessant. De Maxi staat niet in de weg, en wordt ook niet slechter dus lamaar staan*.

*2006: niet dus - door die klotewet moet er een kenteken op en dan jaarlijks schorsing betalen!! Dacht het niet: in de verkoop ermee tbv iemand die hem gewoon kan gebruiken. Aldus geschiedde, veel plezier ermee jongedame!

De laatste aanwinst op brommergebied valt een beetje buiten bovenstaand kader en krijgt daarom een eigen pagina:

-------> vespa PK50

Volgende project: "Rini de Rolberoerte" - Berini M23 standaard (F54) 1957

blok eraf, openmaken en ontsmotten (kool, zand, vet, roest).

Ding is overduidelijk zo uit de strijd weggezet (decennia geleden). Zal niet veel trekkracht meer hebben gehad, de uitlaatpoort zat bijna dicht. Hij vonkt niet. Vliegwiel eraf, puntjes geschuurd en condensator vervangen, betere boegie, merktekens aangebracht bij BDP en bij -1.8 mm voorontsteking (uit oud boekkie gevist). Vonkt weer. Next!

vervangende condensator buitenop gemonteerd (te groot)

Spul inge-olied en weer inelkaargezet. Slangetje en trechter aan de carbu, 14mm dop via hulpstuk op de boor.

in de bankschroef, benzineslang en trechter eraan, startboormachine (linksom!)

Oordoppen op (geen plek voor de uitlaat) en draaien maar. Na dichthouden van de luchtinlaat (choke) slaat ie meteen aan en loopt prima.

rrrrrRRRRRRRAaaaannnnggggg-pemmm-pemmm!!!!

Even warmdraaien: keurig 2tacten. De gloeiende koolspanen vliegen uit de uitlaatpoort. Mooi, dat viel weer mee. Even op zoek naar nieuwe pakkingen en zuigerveren, dan kan ie weer onder de fiets gehangen worden.

Het weekeinde daarop: uitlaatpakking maxi op maat gemaakt, rest met vloeibare pakking inelkaar gezet. Vliegwielkapje van een nieuwe 2e klem voorzien (gegromsound). Verder met de fiets: naven uitelkaar, reinigen, schoon lagervet en netjes afgesteld retour. Balhoofd afgesteld en stuur een flink stuk hoger. Ketting een nacht in de petrolie, dan schakel voor schakel loswrikken en ingeolied retour. Nieuw lichtschakelaartje (wel oud model) aan de bedrading gezet en hele spul netjes retour.

licht!

Nieuwe handremkabel voor, en nieuwe gasbinnenkabel. Gashandvat ontsmot en netjes ingevet retour. Nieuw benzineslangetje. Alle zooi er weer onder en op gemonteerd, plaatwerk uitgedeukt en ontbrekende boutjes aangevuld. Originele pluvier fietsbel ontroest gesmeerd en gemonteerd. De ontbrekende knop van de schakelpook vervangen door een uitgeboord universeel M8 exemplaar (Stork sloop). Oud overgebleven Solex zadel (van een ''sleutelgat'' dus uit de goeie tijd) gemonteerd. Als laatste de verplichte lilluke blauwe lap aluminium (nummerbord) op het spatbord geschroefd. Ready to roll!

2 weekeinden werk en 40 eu materiaal, het is een goeikope hobby. En dankzij het feit dat er NOG geen apekool geldt voor brommerts kan ie morgen meteen de straat op, proefrijden. Het hele pak is al sinds de kentekenplicht anti-schorsing massaverzekerd (50 eu bij Guis) dus je kan er zo een pakken.

Next day: hij doettet! Nog wat kleinigheidjes verbeterd zoals een chokeklepje gegromsound op het luchtinlaatgat.

Achternaaf doorgesmeerd want die blokkeerde - trappers kwamen omhoog. Ding trekt niet bijzonder hard en het loopt ongeveer op solexsnelheid: 30 km/u max. Dat snorfietskenteken is dus terecht. Als ie eenmaal op vaart is loopt het best mooi rond. Beetje een knorrepotje dat was destijds gebruikelijk. Effe 5 liter losse peut aanmaken en dan maar eens op duurtest. Hij heeft als rechtgeaard rijwiel met hulpmotor bruikbare trappers....

details, made in Rotterdam-Sluisjesdijk 1957.

2e ronde: betere boegie (Bosch W175 conform spec), zadel wat lager, roldruk gepoogd af te stellen, extra schotje+een prop ouwe lappen in het uitlaatje gefreubeld. Motorkapje iets uitgebogen (rammelde tegen het carter). Choke er weer af want op een brommerforum stond de juiste startmethode: gaskabel geheel ontspannen (schuifknopje op het handvat) dan staat ie in startstand - nooit van gehoord. Zo loopt ie al weer een stukkie beter, hij valt niet uit op een rondje door de wijk en stationair met de pook op redt ie ook. Trekkracht is niet veel bijzonders, toch nieuwe zuigerveertjes nodig denk ik. Maar goed als je hem op vaart trapt gaat het best leuk, retour Boekelo* zal wel lukken neem ik aan.

koelaar! En nee hij wordt niet gespoten, ''zo uit de schuur'' toestand vind ik veel te leuk.

Boekelo 2014: heenweg ging prima maar terug ... toch weer trappen @#$%^!! volkomen dood. Aargh wat een galei. In de hoek en lap erover.

Zomer 2016: nou oke dan. nog weer eens naar kijken. kraantje zit dicht. Erafgehaald. pak roestschilfers valt uit de tank na doorporren van het gat. 3x spoelen met benzine, blijft troep uit komen, zeker alsnog losgeweekt na de eerste ronde. Tank eraf, peut erin, skuddn joozef, afgieten in een afwasteil. Bweeeh. en dat een keer of 5 voor het enigszins schoon bleef. Kraantje voorzien van een snorkel van 3 cm hoog. hermontage schone peut en trappen maar. Hij blijft twee rondjes industrieterrein lopen dat is hoopvol. maar voordat ik nog een keer naar Boekelo knor...

terug naar de index